Oferta Terapeutyczna

Trening wpierania koncentracji – Biofeedback

EEG Biofeedback to nowoczesna metoda terapeutyczna, która umożliwia zwiększenie skuteczności funkcjonowania naszego mózgu. Jest ona często stosowana w leczeniu o podłożu neurologicznym, psychiatrycznym oraz psychosomatycznym. Terapia polega na zwiększeniu samokontroli pracy mózgu poprzez modyfikacje fal mózgowych, jest przeprowadzana nieinwazyjnie oraz nie powoduje żadnych skutków ubocznych. Sprzęt który
jest używany podczas terapii to dwa monitory i zestaw komputerowy, który obrazuje i moduluje czynności bioelektryczne mózgu. W EEG Biofeedback wykorzystywane jest sprzężenie zwrotne między czynnościami neurofizjologicznymi mózgu a stanami psychicznymi osoby poddającej się ćwiczeniom. Ćwiczenia mają za zadanie wytrenować prawidłowe częstotliwości fal mózgowych, poprzez treningi dana osoba uczy się wzmacniać pożądane lub osłabiać niepożądane fale mózgowe. Zakres odpowiednich fal mózgowych zależy od wieku, rodzaju wysiłku oraz stanu świadomości.
Czas trwania terapii ustalany jest indywidualnie do potrzeb osoby, w zależności od problemu i tempa pracy. Terapie EEG Biofeedback stosuje się u dzieci, młodzieży i osób dorosłych w przypadku:

• ADD;
• ADHD;
• Agresji;
• Autyzmu;
• Apatii;
• Depresji, stanów lękowych;
• Dysleksji, Dyskalkulii, Dysortografii, Dysgrafii;
• nadpobudliwości psychoruchowej;
• stresu;
• uzależnienia;
• zaburzeń uwagi, pamięci, koncentracji;
• zaburzeń w zachowaniu, snu, mowy;
• i innych

Współczesne badania nad mózgiem pokazują niezwykłą plastyczność tego narządu – jego zdolność do zmieniania funkcji i mikrostruktury, opartą na doświadczeniu. Biofeedback przedstawia nam wizję człowieka modyfikującego funkcję mózgu tak, by wywierać choć w pewnym stopniu wpływ na kontrolowanie przez mózg zaburzenia emocjonalne
i somatyczne.
Przykładowe cele podczas terapii EEG Biofeedback to:

• podwyższenie samooceny;
• pokonywanie trudności w nauce;
• polepszenie nastroju;
• poprawa pamięci oraz kreatywności;
• poprawa pracy mózgu;
• uczenie się relaksu;
• wzmocnienie koncentracji, myślenia;
• wstrzymanie stanów pobudzających, lękowych

Ważnym elementem terapii jest sprzęt, ale osią postępu pacjenta jest rozwój
umiejętności większej samoregulacji. Samoopanowanie nie jest automatyczne, ale wymaga aktywnego zaangażowania ze strony pacjenta oraz dobrej komunikacji i skuteczności ze strony terapeuty.
Biofeedback i psychofizjologia kliniczna stanowią model dla medycyny umysłu i ciała, ponieważ wywodzą się z obecnego od trzech dekad całościowego podejścia do problematyki zdrowia i choroby, popartego w tym czasie naukowymi dowodami i zmierzającego do powiększenia zakresu, w jakim człowiek może kontrolować swoje ciało i umysł.

Terapia integracji sensorycznej

Integracja sensoryczna to podświadomy proces, w którym mózg odbiera informacje pochodzące ze zmysłów, selekcjonuje je,  interpretuje, łączy z wcześniejszymi doświadczeniami i przygotowuje reakcję organizmu. To taka organizacja wrażeń zmysłowych, by mogły być użyte w celowym działaniu. W każdej chwili wyspecjalizowane receptory rozsiane po całym ciele rejestrują różnorodne bodźce napływające ze świata, a także z wnętrza naszego organizmu. To, w jaki sposób OUN potrafi sobie z nimi radzić znacząco wpływa na jakość naszego życia. 

U wielu dzieci trudności w codziennym funkcjonowaniu mogą być spowodowane zaburzeniami integracji sensorycznej. Gdy układ nerwowy niewłaściwie organizuje bodźce, powstaje nieadekwatny obraz własnego ciała i otoczenia. W efekcie to, co innym przychodzi bez trudu od nich wymaga dużo wysiłku lub jest nieprzyjemne, lekki dotyk – boli, wszystko zbyt intensywnie pachnie, własne ciało nie działa jak należy.  Zaburzenia mogą dotyczyć tylko jednego zmysłu (dotyku, propriocepcji, układu przedsionkowego, wzroku, słuchu, powonienia) albo wielu układów. Niektórzy mogą nadmiernie reagować na bodźce, inni mogą mieć obniżoną reaktywność. Poszukiwacze sensoryczni wykazują stale nienasycony apetyt na bodźce. Dyspraktycy mają trudności z planowaniem ruchu. Dzieci, u których pojawiają się trudności z odczytywaniem informacji z mięśni i stawów wykazują zaburzenia umiejętności utrzymania właściwej postawy i ruchu tzw. „niezdary”. Wszystkie dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej doświadczają mniejszej ilości sukcesów i zadowolenia, w konsekwencji często pojawiają się trudności w nauce i zachowaniu. Warto wtedy skorzystać z terapii.

Terapia integracji sensorycznej to zestaw zaplanowanych ćwiczeń, zabaw i aktywności podczas których dostarcza się stymulację zmysłów odpowiednią dawką bodźców sensorycznych. Jej celem jest usprawnianie przetwarzania i organizacji wrażeń przez mózg. Takie przeorganizowanie pracy mózgu możliwe jest dzięki dużej plastyczności neuronalnej układu nerwowego dziecka. Zadania dostosowane są do wieku i możliwości psychoruchowych dziecka tak, by ich stopień trudności trafiał w jego strefę najbliższego rozwoju. 

Terapia wymaga odpowiednio zorganizowanego otoczenia – sali zaopatrzonej w specjalistyczny sprzęt: platformy hamaki, belki, równoważnie, talerze obrotowe, pochylnie, tunele, beczki, deskorolki, piłki, masażery, obciążniki, materace, liny, dyski, woreczki itp. Stwarza dziecku okazję by się huśtać, obracać, turlać, pełzać, wspinać, podnosić, ciągnąć rzucać, manipulować, balansować itp.

Dzięki aktywności ruchowej i poznawczej dziecka następuje nauka formułowania prawidłowych reakcji adaptacyjnych, oswojenie z różnorodnością świata, poprawa sprawności motoryki dużej i małej, koncentracji uwagi, percepcji wzrokowej i słuchowej, samoświadomości i samooceny. Poprawa ogólnego funkcjonowania dziecka.

Trening umiejętności społecznych

Umiejętności społeczne stanowią jedne z podstawowych kompetencji, od których zależy efektywne funkcjonowanie dziecka w społeczeństwie (klasa, grupa rówieśnicza).

Program zakłada realizację trzech podstawowych celów, które wzajemnie będą się przeplatać podczas prowadzenia zajęć. Są to cele terapeutyczne, edukacyjne i rozwojowe. Do celów terapeutycznych należy – tworzenie okazji do odreagowania napięć emocjonalnych, budowanie pozytywnego obrazu siebie, zwiększenie poczucia własnej wartości, a także zaspokajanie potrzeby bycia ważnym. Cele edukacyjne, których podstawą jest zdobycie przez dzieci wiedzy o problemach grupy. Należą do nich m.in.: wzajemne poznanie się, integracja grupy, ustalenie reguł i norm grupowych, rozwijanie umiejętności udzielania informacji zwrotnych, praca na uczuciach, branie odpowiedzialności za swoje zachowanie w kontaktach z innymi, panowanie nad swoim postępowaniem, ćwiczenie umiejętności radzenia sobie z napięciem, pokonywanie lęku, uczenie zachowań, które ułatwiają porozumiewanie się, świadome i wolne od agresji radzenie sobie z konfliktami. Do celów rozwojowych zaś należy nabywanie umiejętności społecznych, które będą służyć rozwojowi społecznemu i osobistemu dziecka, czyli: praca na emocjach swoich i innych, poznanie własnej podatności na wpływy innych osób, rozwijanie koncentracji uwagi i twórczego myślenia, zgodne działanie w zespole i współdziałanie z innymi.   

W czasie Trening Umiejętności Społecznych – będziemy rozwijać umiejętności:

• rozróżniania i identyfikowania podstawowych emocji,
• panowania nad emocjami i wyrażania ich w sposób akceptowany społecznie,
• przestrzegania zasad i norm społecznych,
• prawidłowych wzorców komunikowania się,
• nawiązywania pozytywnych relacji z rówieśnikami,
• współpracy w grupie,
• rozumienia siebie i innych dzieci/dorosłych,
• poczucia własnej wartości,
• pozytywnego rozwiązywania konfliktów,
• wyrażania siebie i własnego zdania,
• zachowań asertywnych,
• radzenia sobie z sytuacjami trudnymi i konfliktowymi,
• radzenia sobie z porażkami i niepowodzeniami,
• radzenia sobie ze stresem.

Cele i tematy zajęć grupowych Treningu umiejętności społecznych są dostosowywane do potrzeb uczestnika/ów grupy.